Atmosfera w zespole jedną z podstaw sukcesu każdego zespołu!

W każdym zespole są różni zawodnicy i każdy z nich w inny sposób pojmuje swe role jakie w niej spełnia.

Często dzieje się tak ,że jedni zawodnicy wylewają tony potu na boisku i dwoją się i troją

( czytając grę , starają się poprzez umiejętne ustawianie się na przekątnych i prostopadłych jak i poziomych liniach możliwych zagrań blokować rozgrywanie piłek i czyhają na każdą z możliwych okazji do przechwytu i szybkiej kontry , wracają się na z góry określone pozycje na boisku , by zablokować przeciwnikowi możliwości zagrania dokładnych piłek ) a inni niestety przechodzą koło meczu ( chodzą , truchtają , czasami się przebiegną , czasami może zrobią sprint za przeciwnikiem jak padnie ostra reprymenda z ławki trenerskiej przy SFG jak W nie przykryją zawodnika , który przy ich agresywnym kryciu musi się napracować , by zagrać piłkę a tak na luzie zagrywa lub wręcz strzela na bramkę bez blokowania strzału , bo przecież inni za nich ,, odwalą robotę i suma summarum Wina rozłoży się na wszystkich.

Przed rozgrywkami każdy trener stawia sobie jakiś określony cel stosownie do możliwości jakimi dysponują w danej chwili.

Każdy chce wygrywać i to jest naturalne.

Pytanie jest o styl a czasami o to , jakimi środkami go osiągamy.

Klęska jest sierotą , Zwycięstwo ma wielu ojców , to banał ale tak bardzo ważny ,że parafrazując go należy uczciwie sobie powiedzieć ,że zwycięstwo w pięknym stylu , nie przypadkowe , czy też szczęśliwe jest wywalczone , gdy gra cała drużyna wszyscy jej zawodnicy dają z siebie wszystko co mogą z siebie dając w danym dniu meczowym.

Droga ta przebiega jednak najpierw od dobrze przepracowanego okresu przygotowawczego:

- Czy to indywidualnego toku treningowego czy tez zespołowego

- poprzez dobrze przepracowany okres startowy ,

- dokonane właściwe ustawienie drużyny ,

- zgranie i wzajemne zrozumienie ( właściwe nawyki ruchowe i sposób przemieszczania się względem przeciwnika i wzajemnie zawodników oraz umiejętność szybkiej i skutecznej komunikacji wewnątrz zespołu

- po co jest się w drużynie i jakim wysiłkiem chcemy dojść do założonego celu.

Jest stara maksyma piłkarska:

Im więcej potu na treningu, tym mniej wysiłku na meczu .

Każdy niedopracowany , nie wyćwiczony należycie element treningowy prędzej czy później zemści się podczas meczu ligowego

( źle wykonane SFG takie jak : R,Rb,B,P,W ).

Nie dopracowane szczegóły w grze z trudnym przeciwnikiem , przy wyrównamy poziomie powoduje przegranie meczu >

Zbyt późny start do piłki, brak powrotu po stracie piłki , źle wykonane nie do właściwej strefy zagrania z R ,W , niewłaściwe się ustawianie się w grze w ataku lub w obronie , brak podwajania w grze obronnej , marnowanie wysiłku zawodników włączających się do gry ofensywnej poprzez grę samolubną, lub nie włączanie się do gry defensywnej w celu pomocy linii defensywnej , nieumiejętne przyjęcie piłki , nieumiejętne zgrania piłki powodujące niepotrzebne starty siły na skutek nie grania piłką ale pogoni za nią przy przeciwniku a tym samym ograniczaniu sobie możliwości prowadzenia gry .

Ważnym i bardzo rzadko docenianym czynnikiem w szkoleniu zespołów jest zwracanie uwagi na kształtowaniu dobrej atmosfery w zespole opartej na zdrowych zasadach pracy treningowej i konsekwencji w jej realizowaniu w procesie szkolenia młodych zawodników = młodych ludzi o zdrowych relacjach nie zafałszowanych zmiennymi zasadami wprowadzanymi w zespole w zależności od okoliczności.

( Zawodnik nie trenujący z kolegami podczas treningów , bo mający zbyt duże o sobie mniemanie o swoich umiejętnościach ,nie ćwicząc z kolegami nie zna tego o czym napisałem wyżej .)

Zawodnicy, by wygrywać muszą lubić grać ze sobą , gra winna im sprawiać radość a nie być przyczyna frustracji i ciągłych napięć, mogę za kolegę z formacji własnej lub innej ponieść dodatkowy wysiłek o ile go lubię i wiem ,że kiedy ja nawalę on zrobi to samo za mnie.

Każdy może przegrać pojedynek , ale ważne jest pokazać charakter i nie odpuszczać przeciwnikowi , nie po to by ktoś nas chwalił tylko dlatego ,że szanuje wysiłek innych : kolegów z drużyny, pracę trenera, który stwarza mi możliwość gry w zespole.

Zawodnik ,który ostentacyjnie decyduje się na lekceważenie trenera czyniąc to publicznie tylko w wyjątkowej sytuacji może liczyć na danie mu możliwości rehabilitacji ciężka pracą na treningach i podczas meczu .

Dobro drużyny dla każdego trenera zawsze musi być podstawą jego pracy i doskonalenie mocnych stron zawodników i poprawiane jego słabszych stron ( technika, taktyka , mentalność ).

Niejednokrotnie deklaracje zawodników rozmijając się z czynami powodują frustracje na ławce trenerskiej , ale pokazują , że część zawodników z drużyny tak naprawdę nie dorosło do gry , bo nie zdaje sobie sprawy z wagi fundamentalnej zasady sportowej rywalizacji , co wyróżnia prawdziwego mężczyznę= piłkarza =zawodnika= wartościowego człowieka . Przez szacunek dla pracy trenera i kolegów z zespołu winno się zawsze podchodzić we właściwy sposób i umieć tez przyznać się czasami przed samym sobą , skoro mi dziś nie idzie dam pograć innym , schodzę , bo nie daje tego czego ode mnie inni oczekują , a nie trwam i snuje się po boisku , bo jestem w swoim przeświadczeniu niezastąpiony ( największy z błędów każdego zawodnika ) .

Zwycięstwa zawsze dają pauera do dalszej gry , ale zafałszowują obraz prawdziwej atmosfery w zespole .

Tak naprawdę dopiero porażki pokazują czy zespół to zespół , czy z przypadku grający ze sobą kolesie z drużyny .

Tak zwani zawodnicy obdarzeni talentem piłkarskim i pewnymi zdolnościami technicznymi , którzy są zadufani w sobie wbrew pozorom więcej szkodzą drużynie niż jej pomagają., to wybacza się tylko prawdziwym gwiazdom , które są przy wyrównanym poziomie gry zdecydować o zwycięstwie ( jeden jedyny warunek pobłażania )

Wydaje mi się ,że trzymanie się pewnych zasad i postępowania wg nich mimo ich bolesnych czasami konsekwencji sprawia ,że poczucie i budowanie atmosfery jest właściwą drogą cementowania zespołu i budowania jego wartości na przyszłość. (http://trener-lech.futbolowo.pl)